Το Βυζαντινό Μουσείο στις αίθουσες του οποίου εκτίθενται σπουδαία ευρήματα ανασκαφών, που χρονολογούνται από την παλαιοχριστιανική ως την μεταβυζαντινή περίοδο.
Το μουσείο Αργυροτεχνείας που πραγματεύεται την τεχνολογία της αργυροχοΐας. Το νησί της Κυρά-Φροσύνης, τη μονή Φιλανθρωπηνών, τη μονή του Αγίου Παντελεήμονα όπου το 1822 σκότωσαν τον Αλή Πασά και την ίδια την πόλη.
Το Μονοδέντρι, που βρίσκεται σ' ένα ύψωμα, στο χείλος του Βίκου.
Θαυμάσαμε τ' αρχοντικά, τις εκκλησίες και τα γραφικά δρομάκια του χωριού, όλα χτισμένα με γκρίζα πέτρα και πνιγμένα στο πράσινο. Ένα δρομάκι μέσα από δάσος, στην άκρη του Βίκου μας οδήγησε στο παλιό μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. Από μια εξέδρα φαινόταν κάτω η αρχή του φαραγγιού, σε βάθος εκατοντάδων μέτρων. Ένα μονοπάτι, σκαμμένο στις κάθετες ορθοπλαγιές που όποιος ήθελε ακολουθούσε με δική του ευθύνη, ξεκινούσε από το μοναστήρι και έφτανε μέχρι μια σπηλιά, όπου κρύβονταν οι κάτοικοι στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Στο Στρατιωτικό Μουσείο στο Καλπάκι που περιλαμβάνει εκθέματα-κειμήλια της Μάχης του Καλπακιού, έγινε ξενάγηση, είδαμε τα όπλα, τα παράσημα, τις αυθεντικές στολές της εποχής και παρακολουθήσαμε το βίντεο της μάχης που έλαβε χώρα κατά την εισβολή των Ιταλών στην Ελλάδα (28η Οκτωβρίου 1940).
Τη Μονή Μολυβδοσκέπαστου, δίπλα στα ελληνοαλβανικά σύνορα, κοντά στο σημείο όπου ενώνεται ο ποταμός Αώος με τον Σαραντάπορο, λέγεται δε Μολυβδοσκέπαστη διότι ολόκληρη η στέγη του Ναού ήταν σκεπασμένη με φύλλα μολυβιού. Το μολύβι το πήραν οι Τούρκοι για να κάνουν βόλια και έκτοτε έμεινε η ονομασία.
Τη Κόνιτσα, λένε πως η Κόνιτσα είναι ένα μέρος που όποιος το επισκέπτεται, πάντα επιστρέφει... Είναι το γεφύρι της, τα αιωνόβια πλατάνια της και οι φιλόξενοι κάτοικοι. Είναι τα βουνά που την περιτριγυρίζουν και ο Αώος, το ποτάμι που «ξαπλώνει» στην άκρη της,
Ανάμεσα στα αξιοθέατα είναι το σπίτι της Χάμκως, της μάνας του Αλή πασά, το σπίτι του Αγίου Παϊσίου που επισκεφθήκαμε καθώς και το ναό του Αγ. Νικολάου απ όπου η θέα είναι εξαιρετική
Ακόμη επισκεφτήκαμε το στολίδι της Κόνιτσας το Γεφύρι της, το ψηλότερο μονότοτοξο γεφύρι των Βαλκανίων, χτισμένο το 1870 με επικεφαλής τον Πυρσογιαννίτη πρωτομάστορα Ζιώγα Φρόντζο.
Μετά το μεσημεριανό φαγητό στην Κόνιτσα φύγαμε για την μαγευτική Αρίστη, όπου ήπιαμε το καφεδάκι μας και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους Γιάννη Νίκου στα Ιωάννινα και το συν. Φώτη Τζώρτζη στην Κόνιτσα που αφιλοκερδώς με αγάπη και μεράκι μας ξενάγησαν.
Επίσης τον Πρόεδρο της ΠΔΕ Ιωαννίνων κ. Μάργαρη Δημήτριο για την για τον χρόνο που διέθεσε και την βοήθεια που μας προσέφερε για την άρτια οργάνωση της εκδρομής μας καθώς και για την γλυκιά προσφορά του προς τους εκδρομείς συναδέλφους με τα γιαννιώτικα παραδοσιακά σιροπιαστά.