''Θα θυμόμαστε''

''Θα θυμόμαστε''

Θα θυμόμαστε πάντα, όσο ζούμε,
ένα Νοέμβρη πνιγμένο στο αίμα,
μα λουσμένο στο φως της ελπίδας.
ίσως γιατί ήταν ο δικός μας Νοέμβρης,
ίσως γιατί το αίμα θα μπορούσε να ήταν δικό μας,
ίσως γιατί ήταν δική μας η ελπίδα.
Τώρα πια στα παιδιά και στα εγγόνια μας θα φαντάζει
μια παλιά, μακρινή, δοξασμένη ιστορία
και πως γιορτάζεται η μνήμη της έτσι... από συνήθεια.
Μα εμείς θ α θυμόμαστε πάντα τον δικό μας Νοέμβρη,
γιατί ήταν δικό μας το αίμα,
ήταν της ελπίδας το αίμα,
και ήταν δική μας η ελπίδα.
Θα θυμόμαστε, λοιπόν, πάντα, όσο ζούμε,
ένα Νοέμβρη διαφορετικό απ' τους άλλους,
γατί αυτός δεν ήταν Νοέμβρης Φθινόπωρου μήνας,

ήτανε μήνας της Άνοιξης!